|
EPITAPHIA IOANNIS DANTISCI
|
|
Iam sexaginta coeunt et tres
simul anni, |
|
Terra tegat carnem; sit
vermibus illius esca, |
|
|
Iam tandem tibi, terra, Vale!
mihi dicere mens est, |
|
|
Dives Arabs Rubro quas
colligit aequore gemmas, |
|
Nox erat: in celso
radiabant sidera caelo... |
|
Mos fuit quondam,
venerande praesul, |
|
Iane, novi bifrons pater
et qui daviger anni... |
|
Desidiam fugias, moneo,
studiosa iuventus... |
|
Nullus Alexandri effigiem
nisi Cous Apelles... |
|
Arctoas strepuit felix
hymenaeus ad oras... |
|
Non matutino crudas, rex
inclute, vultu... |
|
Inter ut astriferi
radiantia sidera caeli... |
|
Quis magno tantos et tot
cum caesare reges... |
|
Quam durae nuseri sunt
condidonis amantes, |
|
Talis eram, postquam
septem prope lustra peregi, |
|
Qui servit pueri, senis et
mulieris in aula, |
|
Post tres saepe dies
piscis vilescit et hospes, |
|
Hospitii rector semper sit
laetus ut Hector, |
|
Scilicet uxorem cum dote
fidemque et amicos, |
|
Has artes teneris annis,
studiosa iuventus, |
HENDECASYLLABI
AD GEORGIUM SABINUM
|
|
Respondere tuis quidem
vicissim... |
|
Comptas floribus et rosis
novellis, |
|
Perlegi cupide tuum
libellum, |
|
|
Sigismundus in hoc iacet
sepulcro, |
HYMNOS
|
|
Non novem sororibus, |
|
Ecclesiastico breves... |
|
Creator, Christe,
machinae... |
|
O Christe, mortis
senseras... |
|
Eductum cum te plurimae... |
|
Christus, perpetuae
salutis auctor, |
|
Qua te praecipitas mente, libelle,
|
POCZĄTEK SPISU |