IN LAUDEM PAULI CROSNENSIS

 

Inter ut astriferi radiantia sidera caeli

Candida noctivagis Cynthia fulget equis,

Sic inter Virtus homines, dignissime praesul,

Incluta dat clarum semper in orbe iubar.

Illa, tuo residens in divo pectore, longe

Emittit rutilas per sua gesta faces.

Haex primos nostrae tibi religionis honores

Praestitit et generis stemmata parta tui.

Vernat et ad superos florenti vertice surgit

Pinus in Arctois hac duce celsa iugis.

Nunc igitur regis, regni procerumque favores,

Totius et plausus nobilitatis habes.

Diceris a cunctis patriae tutela salusque;

Consilio praebes commoda multa tuo.

Cana fides, probitas animi, mens recta, profundum

Ingenium, solidus dexteritatis amor,

Rebus et in magnis industria multa gerendis

Dulceque facundi pectoris eloquium

Te cunctis carum faciunt cunctisque colendum,

Praesertim doctis Pieriisque viris.

Te penes est Cricius, docuit quem Delius ipse

Dulcia dulcisonis nectere verba modis,

Qui nunc Parrhasiae decor est specimenque iuventae,

Sedulo qui laudes et tua gesta canit.

Tentabamque etiam crebro tibi dicere carmen,

Nabat in exiguis sed mea cumba vadis.

At nunc iste meus pro me praeceptor agat rem,

Ingenii qui fert haec sua dona tibi,

Palladiae longo fuerat qui tempore turbae

Ductor ad Aonias, numina sancta, deas,

Hippocrenaeo quo tinxit labra fluento

Gryneoque facit carmina digna deo.

Huic faveas clemens, Maecenas alter et alter

Polio, Pieria non reticente chely.

Inde per ora virum tua candida fama volabit,

Sic vernans tollet Pinus in astra caput.

Hinc tua sic virtus a Gadibus usque sub Eurum

Nota erit et clarum nomen in orbe tuum.

Quem referent sacri, divorum cura, poetae,

Vivet, dum tellus astraque celsa manent.