JAN KOCHANOWSKI

Jan Kochanowski

JAN KOCHANOWSKI

BIOGRAM



WAWEL - KAPLICA ZYGMUNTOWSKA
FRAGMENT GEOTESKOWEJ DEKORACJI


PIE¦NI


Nikomu, albo raczej wszytkim, swoje księgi
Daję. By kto nie mniemał (strach to bowiem tęgi),
Że za to trzeba co dać, wszyscy darmo miejcie.
O drukarzu nie mówię, z tym się zrozumiejcie.

PIE¦NI

INCIPIT

KSIĘGI PIERWSZE

PIE¦Ń I
 By¶ wszystko złoto posiadł, które - powiadaj± -
PIE¦Ń II
Serce ro¶cie patrz±c na te czasy!
PIE¦Ń III
Dzbanie mój pisany,
PIE¦Ń IV
Złota to strzała i krom wszego jadu była,
PIE¦Ń V
Kto ma swego chleba,
PIE¦Ń VI
Acz mię twa droga, miła, barzo boli,
PIE¦Ń VII
Trudna rada w tej mierze: przyjdzie się rozjechać,
PIE¦Ń VIII
Gdzie¶kolwiek jest, Bożeć, po¶li dobr± godzinę!
PIE¦Ń IX
Chcemy sobie być radzi?
PIE¦Ń X
Kto mi dał skrzydła, kto mię odział pióry...
PIE¦Ń XI
Stronisz przede mn±, Neto nietykana,
PIE¦Ń XII
Muszę wyznać, bo się już nie masz na co chować:
PIE¦Ń XIII
O piękna nocy nad zwyczaj tych czasów,
PIE¦Ń XIV
Patrzaj, jako ¶nieg po górach się bieli,
PIE¦Ń XV
Nie za staraniem ani prze m± sprawę,
PIE¦Ń XVI
Królom moc na poddane i zwierzchno¶ć dana,
PIE¦Ń XVII
Słońce już padło, ciemna noc nadchodzi,
PIE¦Ń XVIII
Czołem za cze¶ć, łaskawy mój panie s±siedzie,
PIE¦Ń XIX
Żal mi cię, niebogo,
PIE¦Ń XX
Miło szaleć, kiedy czas po temu,
PIE¦Ń XXI
Ty spisz, a ja sam na dworze...
PIE¦Ń XXII
Rozumie mój, prózno się masz frasować:
PIE¦Ń XXIII
NieĽle czasem zamilczeć, co człowieka boli,
PIE¦Ń XXIV
Zegar, słyszę, wybija,
PIE¦Ń XXV
Użałuj się, kto dobry, a potłucz zawiasy

KSIĘGI WTÓRE

PIE¦Ń I
Przeciwne chmury słońce nam zakryły...
PIE¦Ń II
Nie dbam, aby zimne skały...
PIE¦Ń III
Nie wierz Fortunie, co siedzisz wysoko;
PIE¦Ń IV
W twardej kamiennej wieży i za troistymi...
PIE¦Ń V
Wieczna sromota i nienagrodzona...
PIE¦Ń VI
Królewno lutnie złotej i rymów pociesznych,
PIE¦Ń VII
Słońce pali, a ziemia idzie w popiół prawie,
PIE¦Ń VIII
Nie frasuj sobie, Mikołaju, głowy,
PIE¦Ń IX
Nie porzucaj nadzieje,
PIE¦Ń X
Może kto ręk± sławy dostać w boju,
PIE¦Ń XI
Stateczny umysł pamiętaj zachować,
PIE¦Ń XII
Nie masz, i po drugi raz nie masz w±tpliwo¶ci,
PIE¦Ń XIII
Panu dzięki oddawajmy,
PIE¦Ń XIV
Wy, którzy pospolit± rzecz± władacie,
PIE¦Ń XV
Nie zawżdy Apollo strzela,
PIE¦Ń XVI
Nic po tych zbytnich potrawach; nic po tym...
PIE¦Ń XVII
Niegodzien tego ten ¶wiat zawikłany,
PIE¦Ń XVIII
Ucieszna lutni, w której słodkie strony...
PIE¦Ń XIX
Jest kto, co by wzgardziwszy te doczesne rzeczy...
PIE¦Ń XX
Jak±, rozumiesz, zazdro¶ć zjednałe¶ sobie,
PIE¦Ń XXI
Srogie łańcuchy na swym sercu czuję;
PIE¦Ń XXII
Proszę, jesli się z tob± co ¶piewało,
PIE¦Ń XXIII
Nie zawżdy, piękna Zofija,
PIE¦Ń XXIV
Niezwykłym i nie leda piórem opatrzony...
PIE¦Ń XXV
Czego chcesz od nas, Panie, za Twe hojne dary?
 
lutnia
RENESANSOWA LUTNIA

POCZˇTEK SPISU


PODSTAWA TEKSTU: JAN KOCHANOWSKI, PIE¦NI I WYBÓR INNYCH WIERSZY. OPRAC. T. SINKO, WROCŁAW 1948.
PRZYGOTOWANIE TEKSTU: MAGDALENA SZKUDLAREK I PIOTR SALEWSKI
OPRACOWANIE: MAREK ADAMIEC, WSPÓŁPRACA H&M



WIRTUALNA BIBLIOTEKA LITERATURY POLSKIEJ
VIRTUAL LIBRARY OF POLISH LITERATURE