PIEŚŃ XXIII

 

Nie zawżdy, piękna Zofija,

Róża kwitnie i lelija;

Nie zawżdy człek będzie młody

Ani tej, co dziś, urody.

 

Czas ucieka jako woda,

A przy nim leci Pogoda

Zebrawszy włosy na czoło,

Stąd jej łapaj, bo w tył goło;

 

Zima bywszy zejdzie snadnie,

Nam gdy śniegiem włos przypadnie,

Już wiosna, już lato minie,

A ten z głowy mróz nie zginie.