Multum interest, ipsa actio tragica maxime ad quod lumen spectetur, naturalene solis an arttficiale lychnuchorum, an sub tecto an sub dio, an ad modicam lucem an ad copiosam, itaque si spectetur et finis ipsius tragoediae, qui est excitare tristiores affectus, et communis dramatum, qui est imitari actiones non tantum per dictionem et verba, sed etiam per gestus, vocem, incessum, affectum, demum per melodiam, per machinas et apparatum. Si igitur per cetera imitatur tamquam arte facta vel per artem temperata, idem plane videtur et de lumine ipso, ad quod spectari ipsa actio debet, potissimum cum iuxta varias exigentias nunc tristium, nunc iucundorum affectuum possit intendi vel minui lumen ipsum arte factum. Accedit, quod magis spectator ipse collectis sensibus est, si rem sub tecto audiat quam sub dio, proindeque attentior sit ad res ipsas. Demum experientia constat apparatum ipsum vestium, machinarum et laterum theatri tum pulchriorem apparere penes lucernas propter reflexum propinqui et tractabilis luminis, tum etiam, quod penes lumen artificiale multa vitia et defectus machinarum occultari possunt. Denique ipsa ratio inusitata luminis horrorem quendam sacrum in spectatoribus excitat.

Sed procurandum est: 1. ut luminis ipsius portiones separatae reflectantur in ipsam theatri basim, in qua exercetur fabula; 2. ut ipsae lucernae lateant, quod facere veteres consueverant appensis duabus laciniis primo lateri theatri, et nunc aliquid simile Romani facere cosueverunt duabus cornucopiis superiori theatri fronti affixis, in quarum altera parte dimensa intensione luminis et numero affigunt innumeras lucernas iuxta figuram A.