Hanc Pontanus lib. II cap. 18 mendose affert dicens esse poesin illustrium virorum etc. Nam tragoedia, sicut et omnis poesis perfecta, non est imitatio personarum, sed actionum, ut saepe Aristoteles inculcat toto libro. Rectius ergo ipse describit Aristoteles tragoediam esse imitationem actionis illustris, magnitudinem habentis, non enarrando, sed agendo et colloquendo, ut misericordia et terrore animos ab iis perturbationibus liberet et purget, a quibus huiusmodi facinora tragica proficiscuntur. Itaque sicuti comoediae proprium est delectabile, ita tragoediae proprium est miserabile et terribile. Ratio autem est, cur non nisi illustres actiones et illustrium personarum imitatur tragoedia in ordine ad commiserationem vel metum excitandum, comoedia autem leviores actiones levium personarum in ordine ad delectationem et festivitatem excitandam, quia ita experientia et ratione constat facilius nos dolere de calamitatibus illustrium virorum et tragicis eventibus quam de plebeiorum, sicut, e contra, facilius gaudemus de bono eventu plebeiorum quam illustrium, quia utrumque nobis inopinatum accidit, cum felicitas ordinarie propria sit illustribus ex communi opinione, infelicitas vero in plebeis et pauperioribus.