ROZDZIAŁ XVI.

Teren walk.

 

Art. 246.

Dalszym obowiązkiem obustronnych sekundantów jest uprzednie oznaczenie miejsca, na którym pojedynek ma się odbyć.

Art. 247.

Wielkość miejsca walki ma wynosić:

a) przy pojedynku na szable 15 m. długości i co najmniej 6 m. szerokości — przy czym znaczny rozmiar długości tłumaczy się odskokami, koniecznymi przy włoskiej szkole fechtunku;

b) przy pojedynku na pistolety miejsce starcia może mieć 39—24 m., a co najmniej 12 m. długości. Krótsza odległość wymiany strzałów jest niedopuszczalna (12 m. oznacza się za pomocą 16 kroków dorosłego mężczyzny).

Art. 248.

Miejsce, na którym pojedynek ma się odbyć, musi być bezwarunkowo równe, a o ile na przestrzeni tegoż znajdują się nierówności, to muszą być tak nieznaczne, by żaden z walczących nie mógł się na nich potknąć, a tym bardziej upaść.

O ile miejscem pojedynku jest sala o podłodze drewnianej lub kamiennej, natenczas przeciwnicy winni podeszwy obuwia posypać obficie kalafonią, którą również należy zasypać całą przestrzeń, mającą zostać terenem starcia.

Art. 249.

Miejsce pojedynku musi być zaciszne, chronione od wiatru i cieniste. Przy pojedynku na pałasze lub szpady nie może być miejsce spotkania porosłe trawą. Przy pojedynku na pistolety, ustawiając przeciwników, należy uwzględnić kierunek wiatru.

Art. 250.

Zarówno do pojedynku pistoletowego, jak też do pojedynku na szable, nie nadają się tereny piaszczyste (wydmy piasku), albo tereny częściowo stałe, częściowo zaś pokryte piaskiem, usuwającym się pod stopami.

Art. 251.

Wreszcie miejsce pojedynku musi być tak wybrane, aby światło i cień rozdzielone były między walczących równomiernie.

Art. 252.

O ile pojedynek odbywa się przy oświetleniu sztucznym, winno ono oświetlać z góry obu przeciwników jednakowo. Można również umieścić światło z boku, ale w każdym razie tak, aby oświetlenie samo nie stanowiło dla jednej ze stron przeszkody w walce.

Art. 253.

Kwestia oświetlenia ma ważne znaczenie szczególnie w tych wypadkach, w których miejsce pojedynku znajduje się pod gołym niebem, zaś czas spotkania oznaczono na poranną lub wieczorną godzinę, a więc na porę, w której słońce znajduje się nisko na horyzoncie.

W tych wypadkach należy przeciwników ustawić w ten sposób, aby światło słoneczne oświetlało obu równomiernie — a skoro takie ustawienie jest niemożliwe z powodu położenia terenu, na którym ma się odbyć pojedynek — natenczas o miejscach decyduje los.

Art. 254.

Jeżeli sekundanci obierają teren do pojedynku na pistolety, natenczas muszą zwrócić uwagę, aby tło, przed którym będą stali przeciwnicy, było jednakowe.

Art. 255.

Sekundanci powinni starać się, aby miejsce starcia wynaleźć w samym mieście lub w niedużej od tegoż odległości. Transportowanie bowiem rannego z dalszej miejscowości od miasta pociągnąć może komplikacje, a nawet śmierć ranionego.