[POEZJO - WIECZNIEŻ CIĘ PO SPRZĘTACH SZUKAĆ TRZEBA]
25 kwiecień 1905
Poezjo - wiecznież cię po sprzętach szukać trzeba,
w¶ród zwiędłych kwiatów,
gdy wesół wczoraj kwiat opada i omdlewa;
czyli¶ ty tylko jest w tych głosach z oddalenia,
w echach z innych ¶wiatów,
urokiem snów i czarem chwil omdlenia;
czy nie ma ciebie tam, gdzie czas rozkwitu,
gdzie walka i gdzie walki przesilenia;
czyli¶ pos±giem tylko ¶mierci bytu;
tym przeto duszy panuj±ca,
że pokonanym dajesz promień słońca,
a wszystkie duchy zwycięstw uskrzydlone
wtedy twe siostry, gdy padn± zwalone;
czyli¶ jest chwil±, czyli jeste¶ wieczna,
czyli¶ jest - choćby chwilę władn±ca i żywa,
czyli¶ jest słowo - nazwa niedorzeczna,
więc twoja siła i moc, co porywa,
ani jest chwil±, ni wiekiem,
lecz sercem, czuciem, wol± - jest człowiekiem!
Stanisław Wyspiański
Kraków