Fraszka o Kasi i o Anusi

 

            Kasia z Anusią, wdzięcznych i pięknych oboje,

            Jednakiemi płomieńmi trapią serce moje:

            Obyczaje w obudwu godne pochwalenia,

            Też wielką są przyczyną mego udręczenia.

            A gdy czasem pospołu wedla siebie siedzą,

            Na którą pilniej patrzać, oczy me nie wiedzą:

            Anusia zda mi się być piękniejszą nad Kasię,

            Kasia zda się piękniejszą nad Anusię zasię.

            Tamta nad tę, a ta też nad tamtę wdzięczniejszą,

            I w rozmowie, ja nie wiem, która przyjemniejszą.

            To jedno wiem, że obie bez miary miłuję.

            Jak to może być, nie wiem, ale miłość czuję.