SONET II.

 

Na one słowa Jopowe:

Homo natus de muliere, brevi vivens tempore etc.

 

Z wstydem poczęty człowiek, urodzony

Z boleścią, krótko tu na świecie żywie,

I to odmiennie, nędznie, bojaźliwie,

Ginie, od słońca jak cień opuszczony.

 

I od takiego (Boże nieskończony,

W sobie chwalebnie i w sobie szczęśliwie

Sam przez się żyjąc) żądasz jakmiarz chciwie

Być miłowany i chcesz być chwalony.

 

Dziwne są Twego miłosierdzia sprawy.

Tym sie Cherubim (przepaść zrozumności)

Dziwi zdumiały i stąd pała prawy

Płomień, Serafim, w szczęśliwej miłości.

 

O święty Panie, daj, niech i my mamy

To, co mieć każesz, i Tobie oddamy!

 


RYTMY ABO WIERSZE POLSKIE