Trzynasta: BONORELLA

 

Skoro wiosna młoda pojĽrzenie wesołe

Skłoniła na pola nagie i góry gołe,

Zaraz ¶wiat staro¶ć sw± odmładza,

Zaraz ziemia owdowiała płód martwy odradza.

 

A ty, Pawencyjo, w takiej grzecznej dobie

Dni ucieszne smutno trawisz w przykrej chorobie,

A czasy wdzięczne i rozkoszne

Frymarczyła¶ na kłopoty i chwile żałosne.

 

Pójdziem wszytkie w sady kwiatkami natknione,

Pospieszmy i w ogrody nowo wsadzone,

Tam wieńców z najzdrowszego zioła

Zgotujemy dla twego struchlałego czoła.

 

Przetoż, ¶liczna dziewko, pod ten czas twój chory

Z ochot± chciej nasze przyj±ć życzliwe zbiory;

Je¶li cię nie mog± uleczyć te kwiaty,

Więc się z tob± podzielemy czerstwymi laty.


ROKSOLANKI: SPIS