NIESTATEK
Prędzej kto wiatr w wór zamknie, prędzej i promieni
Słonecznych drobne k±ski wżenię do kieszeni,
Prędzej morze burzliwe groĽb± uspokoi,
Prędzej zamknie w gar¶ć ¶wiat ten, tak wielki, jak stoi,
Prędzej pię¶ci± bez swojej obrazy ogniowi
Dobije, prędzej w sieci obłoki połowi,
Prędzej płacz±c nad Etn± łzami j± zaleje,
Prędzej niemy za¶piewa, i ten, co szaleje,
Co m±drego przemówi: prędzej stała będzie
Fortuna, i ¶mierć z ¶miechem w jednym domu siędzie,
Prędzej prawdę poeta powie i sen płonny,
Prędzej i aniołowi płacz nie będzie płonny,
Prędzej słońce na nocleg skryje się w jaskini,
W więzieniu będzie pokój, ludzie na pustyni,
Prędzej nam zginie rozum i ustan± słowa,
NiĽli będzie stateczn± która białogłowa.