[DUSZA SIĘ MOJA ZAMYŚLA GŁĘBOKO...]

 

Dusza się moja zamyśla głęboko,

Czuje, że tu jak słońcu zajść potrzeba,

A innym ludziom zabłysnąć na oko...

 

Jakiego kraju i jakiego nieba

Światło - powita mię w progu żywota?

Nie wiem - lecz rad bym żył z polskiego chleba...

 

Bądżże mi lepsza, o młodości złota,

Niż ta... która mi tutaj się skończyła,

Strzegącemu się szlachetnością - błota.

 

Bądżże mi blisko... o matczyna - miła

Duszo!... abym mógł znów ukochać ciebie,

Nie wiedząc - żeś mię tutaj raz - rodziła.