[TAKIEGO LUDÓW W SOBIE PRZERAŻENIA...]

 

Takiego ludów w sobie przerażenia

Nie mają w sobie ścinające miecze,

Tak nie uderzy na słuchy człowiecze

Głos, gdyby nawet wychodził z kamienia.

 

Takiego strachu, gdyby nawet z cienia

Umarły człowiek zaświecił - nie sprawi,

Umarły nawet człowiek gdy się zjawi

Z cichością trupa - chodu i spojrzenia.

 

Nawet gdy anioł zniesie i postawi

W powietrzu ciemnym [?] na kształt błyskawicy

Głowę Świętego Jana na miednicy,

Takiego strachu ducha nie nabawi,

 

Jako Pan, który murów nie dziurawi,

Ale jak złodziej przychodzący zdradnie

Z szelestem ciebie ogniami napadnie,

Oświeci - potrwa - zlęka - i zostawi.