DO PASTERECZKI, 
SIEDZĄCEJ NA DRUIDÓW KAMIENIACH W PORNIC NAD OCEANEM

 

Boże, błogosław tej małej pasterce

Na druidycznych siedzącej kamieniach,

Tak że jej głowa w zorzowych płomieniach

Była... a za nią morza pas - po serce.

A jej chodaki na białych krzemieniach

Podkute jasnym ćwiekiem w półmiesiące,

A włoski złote z wiatrem igrające,

A jakieś przyszłe anielstwo w spojrzeniach.

 

Błogosław miejscu... gdzie ona usiadła

I o swej nędzy... mówiąc łzy perłowe

Lała... i perły te nieszczęsne jadła,

Albowiem w dziecku tym słychać królowę

Ducha... która tu w nieszczęście popadła

I na ciernisku położyła głowę.

 

Jak ty mi jesteś wdzięczna,

Duszeczko moja mała,

Słoneczna i miesięczna,

Prawie bez krwi i ciała.

Gdyś wysoko siadała

Z główką w zorzy pierścieniach,

Na druidów kamieniach,

Śród jałowcowych krzaków

Ćwieki twoich chodaków

Błyskały mi na lice

Jako dwa półksiężyce

Czerwoną zorzą ranną;

I byłaś mi zarazem

Chłopeczką i Dyjanną,

Zjawieniem i obrazem,

Kochanką i dziecięciem,

Smutkiem - i niebowzięciem,

Włoski twoje jak zboże

Złote... i przezroczyste

Wiatr unosił na morze,

A we włoskach ogniste

Ranunkuły... z doliny,

Jak maki Ukrainy,

Zdawały się ogniami,

Które tobie do lica

Przypięła upiorzyca

Spiąca w grobie... pod nami.

 

*

Za tobą - szafir mórz

Dzielił kibić na dwoje;

Nad głową - jak zawoje

Jutrzenki pełne róż

I chwasty w dyjamentach

Około ciebie skrzyły,

A ty na monumentach

Stróżka - i duch mogiły,

Z niewinnością na licach,

Z nóżkami na księżycach.