[ANIOŁY STOJĄ NA RODZINNYCH POLACH]

 

Anioły stoją na rodzinnych polach

I chcąc powitać lecą w nasze strony,

Ludzie schyleni w nędzy i w niedolach

Cierniowemi się kłaniają korony,

Idą i szyki witają podróżne,

I o miecz proszą tak jak o jałmużnę.

 

- Postój, o postój, hułanie czerwony!

Przez co to koń twój zapieniony skacze?

- To nic... to mojej matki grób zhańbiony,

Serce sen pęka, lecz oko nie płacze. -

Koń dobył iskier na grobie z marmuru

I mściwa szabla wylazła z jaszczuru.