CHMURY

 

Do was, chmury,

Wzrok ponury

Skrą i łzami!

Sam na ziemi

Pod czarnemi

Chmur wiankami.

 

Jak duch trumny,

Smutkiem dumny,

Nad szmer domów,

Trzymam skronie

Tam - w koronie

Chmur i gromów.

 

Gdzie wam droga,

Chmury Boga!

Mnie weźmiecie.

Bo ja ciemny,

Mgłą tajemny,

Sam na świecie.

 

Tam! za wami,

Gdzie wichrami

Burza kręci,

Łzą do łzawić,

Do błyskawic

Skrą pamięci.

 

Lecę! błyskam!

Skrami ciskam,

Jutro zmarły.

Patrzcie na mnie,

Żyjcie za mnie,

Ludzie! karły!

 

Tu wam, ludzie,

Na ziem grudzie

Mogił grzędy:

Gdzie chmur droga

Z wichrem Boga,

Mnie tamtędy!

Veytoux, 21 lipca wieczór, 1835 r.