422

Wilku! miły kmotrze!

Pilnie strzeż twej skóry!

Gdy z was, tęskniąc, który

Dnie wspomina słodsze,

Dłoń, co łzy mu otrze,

W palcach ma pazury.

 

Są też zęby w szczęce

Z niemą żądz oskomą,

Więc ci bądź wiadomo:

Żeś choć wpadł w zwierzęce,

Nie zaś w człecze ręce -

Lupus lupo - homo!