159

 

Wprzód, niźli tańczyć na tych, którzy

W koło was najotwarciej,

Gdy słów ich wstyd nie karci,

Z ulicy płacz zawodzą duży:

Że już nie wytrzymają dłużej,

Gdy są i głodni, i obdarci,

 

Niech pójdzie zwiedzić stopa wasza

Tych, co nie przyjdą do was sami -

Swój ból, którego wrzask nie plami;

I biedę, którą wstyd okrasza;

W podziemia kryjąc i w poddasza -

A są pod wami, i - nad wami.