13

 

Wiatr wieje w oczy - ach! jak wieje!

W twarz gołoledzią ostrą pryska!

Przez ciernie, chwasty i przez rżyska

Poschnięte lecą precz nadzieje!

Ach! niechże raz już rozednieje,

Bo droga stroma jest i śliska.

 

Z chmur mię od ojców krzepi słowo:

- My w męstwo duszę twą uzbrojem,

A ty koniecznie idź przebojem.

Gdy zaś do czynu cię przyzową,

Pomnij nie działać gorączkowo,

Lecz uporczywie stój przy swojem. -