XXX
Tak± jak była¶ - nie wstaniesz z mogiły!
Nie wrócisz na ¶wiat w dawnej swojej krasie;
Musisz porzucić kształt przeszło¶ci zgniły,
Na którym teraz robactwo się pasie;
Musisz zatracić niejeden rys miły
I wdzięk w dawniejszym uwielbiany czasie...
Lecz now± postać wzi±ć i nowe siły
I nowych wieków oręż mieć w zapasie.
Grób cię nie odda ¶wiatu - widmem bladem,
Z mogilnej ple¶ni i zgnilizny plam±,
Do wnętrza ¶mierci przesi±knięt± jadem...
Lecz, przystrojona w królewski diadem,
Musisz do życia wkroczyć życia bram±,
Musisz być inn±, choć będziesz t± sam±!
styczeń 1888