XXX

 

Tak± jak była¶ - nie wstaniesz z mogiły!

Nie wrócisz na ¶wiat w dawnej swojej krasie;

Musisz porzucić kształt przeszło¶ci zgniły,

Na którym teraz robactwo się pasie;

 

Musisz zatracić niejeden rys miły

I wdzięk w dawniejszym uwielbiany czasie...

Lecz now± postać wzi±ć i nowe siły

I nowych wieków oręż mieć w zapasie.

 

Grób cię nie odda ¶wiatu - widmem bladem,

Z mogilnej ple¶ni i zgnilizny plam±,

Do wnętrza ¶mierci przesi±knięt± jadem...

 

Lecz, przystrojona w królewski diadem,

Musisz do życia wkroczyć życia bram±,

Musisz być inn±, choć będziesz t± sam±!

styczeń 1888


ADAM ASNYK: POEZJE