XIV

 

Po wszystkie czasy, przez obszar daleki,

Wiążą się istnień kolejne ogniwa;

Fala pokoleń, wielkie ludów rzeki -

Wszystko w ocean jeden wspólny spływa,

 

Który zasila coraz dalsze wieki...

Z rzeszą zniknionych ciągle rzesza żywa,

Jako strumienie, mieszają swe ścieki

I jedna drugą ze sobą porywa.

 

Wszyscy są wspólną związani macierzą:

Umarli, żywi, wielcy czy też mali,

Wrogowie, bracia, dalecy lub bliscy -

 

Jedni od drugich nawzajem zależą,

Odpowiadając, na wypadków fali,

Każdy za wszystkich, za każdego wszyscy!

1 czerwiec 1887


ADAM ASNYK: POEZJE