VIII

 

Noc, noc wieczysta, głuszą przedbytową

Otacza kręgi drgające istnienia -

Noc i pierwotny eter bez skupienia,

Bez związku z światów fizyczną budową,

 

Swą jednolitą nicość rozprzestrzenia,

Z której dopiero falę światów nową,

Wirami mgławic skłębionych pierścienia,

W przyszłości twórcze wyprowadzi słowo.

 

Noc, noc wieczysta! W jej bezwładnej czczości

Żaden istnienia odblask nie zagości;

Nic się nie zmienia, nie drga, nie posuwa

 

I nic nie mierzy tej pustej wieczności -

Tylko Duch świata bezustannie czuwa

I przyszłych istnień z siebie nić wysnuwa.

1894