Nie mów

 

Nie mów, chociażbyś miał ginąć z pragnienia,

Że wszystkie źródła wyschły już bijące! -

Tyś gonił pustyń piaszczystych złudzenia,

A minął strumień na zielonej łące.

 

Nie mów, chociażbyś umierał z tęsknoty,

Że nie ma czystej miłości na ziemi! -

Tyś pewnie w drodze blask jej rzucił złoty,

Za ognikami zdążając błędnemi.

 

Nie mów, że wszystko, czegoś ty nie umiał

Odnaleźć w życiu - marą jest zwodniczą!

Zdrój czystych uciech będzie innym szumiał

I inne serce poił swą słodyczą.

25 listopad 1878


ADAM ASNYK: POEZJE