MICHAŁ KORYBUT

ur. 1640, 1669-1673

Śpiew historyczny

 

1

Piękne to było dla narodu prawo,

Samemu pana wybierać,

Gdyby się nieraz walką nader krwawą

Nie przyszło o nie rozpierać;

Przez miłość ludu czyli los szczęśliwy,

Jeden Michała był wybór prawdziwy.

 

2

Jest pod stolicą włość nazwiskiem Wola,

Głośnie w dziejach naszych znana;

Tam się otwarte pasmem ciągną pola.

Tam szlachta polska zebrana:

W ogromnej szopie starsze ojców plemię,

Na dzielnych koniach powiaty i ziemie.

 

3

Gdzieś rzucił okiem tysiąców tysiące,

Szyki rycerstwa stawały;

Proporce, farby różnymi błyszczące,

Z powiewem wiatru igrały;

W zbrojach, jak gdyby lud walczyć gotowy,

I rżenie koni, i gwar tłumnej mowy.

 

4

Te gęste szyki na złotym rydwanie

Najwyższy kapłan okręża:

"Jakiego - wola przez głośne pytanie -

"Za króla chcecie mieć męża?"

Zamilkły pany, lecz szlachta wołała:

"Piasta mieć chcemy, obwołaj Michała."

 

5

Był Wiśniowiecki lubym narodowi,

Jako dawnych książąt szczątek,

A jego ojciec w usługach krajowi

Obszerny stracili majątek;

Już go z okrzykiem i radosną zgodą

Pomimowolnie na gmach królów wiodą.

 

6

Skoro się ujrzał z tłumu uwolnionym,

Król lubą matkę ogląda,

I klęka przed nią i z czołem schylonym

Błogosławieństwa jej żąda;

Ona go ściska i łzami oblewa

I tym słowy milczenie przerwa.

 

7

"Ta matka, co cię do łona przytula,

"Wczoraj jeszcze o tej dobie

"Witała syna, dziś witając króla,

"Pierwsza hołd oddaje tobie;

"Jakeś był synem, lubym sercu memu,

"Tak dziś bądź ojcem ludowi polskiemu.

 

8

"Ciężkie ci brzemię do dźwigania dano:

"Wśród srogich przygód pogromu

"Bronić nas, korzyć dumę wyuzdaną

"I zachować pokój w domu.

"Nie trwóż się: ojciec twój umiał wojować,

"Gdy Bóg tak kazał, ty umiej panować."

 

9

Lecz próżno; król ten w najlepszym zamiarze

Od możnych przeszkód doznawał;

Turczyn Kamieniec i Podole bierze,

Spisek na niego powstawał.

Po czterech latach doznał w prędkim zgonie,

Że rzadko szczęście przebywa na tronie.