LECHUS II

 

Cracus erat patris ad Craci iam sceptra vocatus,

Cum fratris Lechi fraude doloque perit.

Venatum exierat; cognato occumbit ab ense,

Secrete obruitur dilaniatus humo.

Narrabat nebulo sorptum esse voragine caeni,

Dum temere urget equo persequiturque feram.

Addebat falso lacrimas luctumque dolori;

Hac patrium obtinuit callidus arte locum.

Sed scelus occultum posthac innotuit; ille

Pellitur et partas fraude relinquit opes.

Discite, divitias scelere o quicumque paratis!

Sic feriet vestrum vestra cupido caput.