LESZEK BIA£Y

1206-1227

¦piew historyczny

 

1

Od dworaków opuszczona

Helena, w stroju niedba³ym,

Gdy syna trzyma u ³ona,

Co go zwano Leszkiem Bia³ym.

Tak szerzy skargi p³aczliwe

Na swe losy nieszczê¶liwe:

 

2

"Ty siê ¶miejesz, dzieciê lube!

"Bo nie znasz twojej niedoli,

"Nie znasz spisków na tw± zgubê:

"Oto z stryja twego woli

"Wydar³aæ pañstwo niecnota.

A jam wdowa, ty sierota.

 

3

"Zrodzony, by¶ ber³em w³ada³,

"Dzi¶ przewrotnych ludzi win±

"Wszystko¶ na ¶wiecie postrada³.

"Tu³asz siê, biedna dziecino!

Ja ciê przytulê do ³ona,

"Lecz sk±d¿e inna obrona?"

 

4

"Pow¶ci±gnij ³zy twe, Królowo!"

Zawo³a³ Goworek stary,

"By³em ojcu rad± zdrow±,

"Synowi dochowam wiary;

"Póki d³oñ ta mieczem w³adnie,

"¯adna nañ trwoga nie padnie."

 

5

Pod czu³ym starca dozorem

Wzrasta³ w si³y Leszek Bia³y

I szed³ chlubnym Piastów torem:

By³ sprawiedliwy i ¶mia³y,

Zrêczny w rycerskich gonitwach

I szczê¶liwy w krwawych bitwach.

 

6

Goworek przez cnoty swoje

Wzbudzi³ nienawi¶æ dworaków?

Przyszli na Leszka podwoje,

Mówi±c imieniem rodaków:

"Oddal Goworka, korona

"Nazad ci bêdzie wrócona."

 

7

Królowa w modrzewim dworze,

W skromnej siedzia³a komnacie

I w skromnym by³a ubiorze:

Nie mia³a z³ota na szacie;

Przy niej, poselstwem zdziwiony,

Siedzia³ Leszek zamy¶lony.

 

8

Gdy milcz±, Goworek stary

Tak ich zdumienie przerywa:

"Przyjm, Ksi±¿ê, ludu ofiary,

"Panuj, kiedy lud ciê wzywa;

"Niech kraj na tym nie szkoduje,

"¯e mnie zawi¶æ prze¶laduje.

 

9

"Ja stary, w³adzy niechciwy,

"Do skromnej ojców zagrody

"Wrócê, wygnaniec szczê¶liwy;

"Ty d³ugie u¶mierz niezgody,

"A rz±dz±c krajem potê¿nym,

"B±d¼ sprawiedliwym i mê¿nym.

 

10

"Je¶li za to, ¿em pracowa³,

"Los mi us³yszeæ zostawi,

"¯e tego, com ja wychowa³,

"Naród polski b³ogos³awi,

"Nie umrê w cieniu niej strzechy

"Bez s³odkiej sercu pociechy."

 

11

Tu gdy p³aka³a królowa,

Gdy we ³zach wszyscy przytomni,

Ksi±¿ê odpowie w te s³owa:

"Leszek nigdy nie zapomni,

"Co winien sobie, krajowi,

"I co winien Goworkowi."

 

12

"Nie chcê, by m±¿, co mnie wspiera³,

"Gdym siê tu³a³ opuszczony,

"Dla mnie wygnañcem umiera³;

"Nie chcê pañstwa, ni korony;

"Nad blask, co ber³o udziela,

"Wy¿ej ceniê przyjaciela."

 

13

Nagrodzi³y Nieba hojnie

Tê szlachetno¶æ, tyle mêstwa.

Leszek, zwyciêzca na wojnie,

Odzyska³ wydarte ksiêstwa;

Stary Goworek przy zgonie

Ogl±da³ Leszka na tronie.

 


¦PIEWY HISTORYCZNE