Byli w jednej wsi gazdowie bardzo bogaci, mieli syna jedynaka i chcieliby go byli strasznie dobrze ożenić. Ale wybór był trudny, bo się dziewki pchały jedna przez drugą i każda swoje cnoty przedstawiała.
Aż raz powiada baba do chłopa:
- Wies, Wojtek, tak nie zrobimy nic. Nie poznas cłowieka, ino wtedej, kie nie wiś, ze na niego patrzis. Oblec sie za dziada i pomiendzy hałupy idź - wtora cie dziewka nolepi obdarzy, s tom nasego Kube ozenime. Bedzie nolepsa.
Zwidziało się to chłopu, ta babska rada, wdział starą czuchę, łatane portki, wziął na plecy torbę, w rękę kij i poszedł. Rzekomo dziad.
Idzie pomiędzy chałupy, chodził cały dzień, wrócił wieczorem i siada na ławie zmartwiony, a gębę miał z jednej strony spuchniętą.
- No cóż? - pyta się go baba. - Wtoraz ci się na niewiaste udała?
- He - powiada chłop - obiór trudny. Zasełek ku piersej: dała mi spyrki, zasełek ku drugiej: dała mi obrozek świencony, zasełek ku trzeciej: wyprała mi kosule - cos teroz wies? Jedno scodra, drugo nabozna, trzecio robotna - syćkie dobre.
- Hm - mruknęła baba. - Iści ze obiór trudny... Ale coz ci to, co mas gębe spuchnionom?
- E to nic, ani gwary nie warce. Zasełek ku scwortej, dała mi w pysk - powiada chłop.
A baba jak nie skoczy z ławy, jak nie krzyknie:
- E głuptaku jeden! Nie gados nic? I jesce medetujes?! Jedy to tak, jakby ci sam Pon Jezus Przenajświentsy z nieba palcem pokazał!