PSALM 137

Super flumina Babylonis

 

Siedząc po niskich brzegach babilońskiej wody

A na piękne syjońskie wspominając grody

Co nam inszego czynić, jedno płakać smutnie,

Powieszawszy po wierzbach niepotrzebne lutnie?

 

Lecz poganin niebaczny w tej naszej żałobie

Przedsię piosnkę syjońską każe śpiewać sobie.

Przebóg! Jako to ma być, aby pieśni Pańskich

Głos kiedy miał być słyszan w krainach pogańskich?

 

Jeslibych cię zapomniał, o kraino święta,

Niech moja swej nauki ręka zapamięta;

Niechaj mi język uschnie, kiedy cię przepomnię,

Kiedy cię na początku wesela nie wspomnię.

 

Pomni, wszechmocny Panie, co nam wyrządzali

Edomczycy, jako w nasz ciężki dzień wołali:

"Zagubcie ten zły naród, ogniem miasto spalcie,

A ich mury do gruntu samego rozwalcie!"

 

Ale i ty, Babilon, strzeż dobrze swej głowy,

Bo już wisi upadek nad tobą gotowy.

Szczęśliwy, któryć za nas odmierzy twe winy

A o skałę roztrąci twe nieszczęsne syny.