Gdy z okrutnej Babilony
Pański lud był wyzwolony,
Człowiekowi tak się zdało,
Jakoby mu śnić się miało.
Tam dopiero narzekanie,
Tam płacz usiał i wzdychanie,
A radości nastąpiły
Na to miejsce i śmiech miły.
Tam poganin zazdrościwy
"Znak - powiada - niewątpliwy
Okazał Bóg światu wszemu,
Że jest łaskaw ludu temu."
Łaskaw jest Pan ludu swemu,
Okazał to światu wszemu,
Z oków ciężkich nas wybawił
I na swobodzie postawił.
I ci, Panie, co zostali,
Daj, aby tam nie mieszkali,
Ale szli tak spiesznym biegiem,
Jako strumień pełnym brzegiem.
Kto siał w płaczu, żnie w radości;
Nasza siew' była w gorzkości;
Oto zdarzył Pan, że i my
Z weselem snopy nosimy.