PSALM 120
Ad Dominum, cum tribularer, clamavi
W każdym ucisku swoim wołałem do Pana,
A moja pro¶ba zawżdy była wysłuchana;
I dzi¶ Cię tymże sercem proszę, Pana swego:
Obroń mię od potwarzy języka zdradnego!
Co swym kłamstwem pozyszczesz, języku wszeteczny?
Jeno ludzk± nienawi¶ć a gniew boży wieczny.
Twoje słowa s± strzały jadem napojone
¦miertelnym, Twoje słowa węgle rozpalone.
Między zbójcy - niestetyż - jest mieszkanie moje,
Między ludem nieludzkim trawię lata swoje;
Mnie mił pokój, a oni w zwadzie się kochaj±,
A gdy zgodę wspomionę, mieczów pomykaj±.