PSALM 71

In Te, Domine, speravi, non confundar

 

W Tobie ufność swą kładę, Boże niezmierzony,

A Ty nie daj, abych był kiedy zawstydzony!

Prze dobroć swoje racz mię z trudności wybawić,

Usłysz mój głos, a chciej mię na swobodzie stawić!

Weźmi mię w swą obronę, niezwalczony Panie,

A to za twardą skałę i zamek mi stanie.

Wybaw' mię z rąk człowieka niesprawiedliwego,

Wyrwi mię z okrucieństwa człowieka ciężkiego!

Tyś jest moja pociecha w każdej mej trudności,

Tyś nadzieja od mojej napierwszej młodości.

Jeszczem u piersi wisiał nędznej matki swojej,

A jużem był w opiece, liche dziecko, Twojej.

Ciebie zawżdy mój głos brzmi; niech mię palcem sobie,

Jako chcą, ukazują, ufność moja w Tobie.

Żaden dzień bez Twej chwały u mnie nie przeminie,

Żadna noc bez pamiątki Twojej nie upłynie;

Nie porzuca j że mię więc w moim zeszłym wieku

Ani opuszczaj, gdy sił nie stanie człowieku!

Nieprzyjaciele moi o mnie radę mają,

Na mię wszytki fortele swoje obracają

Serce sobie tym czyniąc: "Już go i Bóg - prawi -

Opuścił; gońcie, wiążcie, nikt go nie wybawi!"

Ty mię, Boże mój wieczny, nie racz odstępować,

Ale nad ich nadzieję chciej mię poratować,

Aby za swoje radę wstydać się musieli,

A hańbę ze mnie zdjętą na sobie widzieli.

A ja więc, próżen strachu i w myśli bezpieczny,

Tobie nową pieśń zacznę, o mój Boże wieczny!

Wyznam Cię w obietnicach Twoich nieomylnym,

Wyznam Cię ojcem sirot i obrońcą silnym.

Liczby nie masz łaski Twej; kto kiedy możności

Równe słowa wynajdzie i Twojej litości?

Jeszcześ mię z młodu ćwiczył, a ja, Boże żywy,

I dziś wyznawani Twoje niepodobne dziwy.

Raczże mię w łasce i w swej zachować obronie

Aż do późnego wieku i do białej skronie,

Abych siłę Twoje mógł tak teraźniejszemu

Opowiadać wiekowi, jako i przyszłemu.

Twej dobroci, spraw Twoich sława, mocny Boże,

Nieba sięga; któż kiedy z Tobą zrównać może?

Tyś mię był prawie w morze trosk rozlicznych wprawił,

Potym, użaliwszy się, snadnieś mię wybawił.

Wróciłeś mi powagę i miejsce uczciwe,

Pocieszyłeś z łaski swej serce frasowliwe.

Przeto Cię, o mój Boże, Boże nieskończony,

Na wieki śpiewać będą moje wdzięczne strony;

Będą Cię wyznawały w powieści statecznym

I obrońcą Twojego Izraela wiecznym.

Usta moje, język mój będzie się radował,

Będzie za dobrodziejstwa obfite dziękował,

Nie zamilczy na wieki Twej sprawiedliwości,

Gdy się zły człowiek będzie wstydat swych sprosności.