WIRTUALNA BIBLIOTEKA LITERATURY POLSKIEJ
VIRTUAL LIBRARY OF POLISH LITERATURE

Józef WYBICKI
Dr Bolesław Oleksowicz

Urodził się 29 września 1747 r. w Będominie na Pomorzu - zmarł 10 marca 1822 r. w Manieczkach.

Wybicki uczestniczył w najważniejszych wydarzeniach końca XVIII i pocz. XIX wieku: poseł na sejm 1767 r., konfederat barski, uczestnik prac nad kodeksem praw, współpracownik Komisji Edukacji Narodowej, działacz stronnictwa patriotycznego w czasie Sejmu Czteroletniego, uczestnik insurekcji kościuszkowskiej, współorganizator legionów we Włoszech, pełnomocnik Napoleona na zajmowanych przez Francuzów terenach polskich podczas kampanii 1806 i 1809 r., wysoki urzędnik w Królestwie Polskim.

Za działalność publiczną Wybicki uznawał również swoją pracę literacką. W publicystyce, w utworach literackich  podejmował kwestie związane z polityką i życiem społecznym. Nie miał wysokiego mniemania o swoim talencie poetyckim, ale to on właśnie napisał wiersz, który zna każdy Polak, Pieśń Legionów Polskich.

Pieśń ( inne tytuły to m.in. Jeszcze Polska nie zginęła, Mazurek Dąbrowskiego ) powstała w Reggio, we Włoszech, w lipcu 1797 r.  i przeznaczona była na uroczystość pożegnania gen. Jana Henryka Dąbrowskiego, udającego się na spotkanie z Napoleonem. Śpiewana była na melodię "starego mazurka". Słowa wiersza uległy z czasem licznym przeróbkom, dostosowując jego treść do zmieniających się okoliczności historycznych. Początkowo była to pieśń wojskowa, później pieśń narodowa, wykonywana podczas uroczystości patriotycznych. Od bitwy pod Grochowem (25 II 1831 ), w czasie powstania listopadowego, zaczęto traktować ją jako hymn narodowy. W okresie utraty przez Polskę niepodległości Mazurek Dąbrowskiego należał, obok pieśni Alojzego Felińskiego Boże, coś Polskę, do najpopularniejszych pieśni patriotycznych. Przyczyniły się do tego prosta, łatwa do zapamiętania muzyka, jak i przepełnione nadzieją słowa : "Jeszcze Polska nie zginęła, kiedy my żyjemy". W 1926 r. Mazurek ogłoszony został oficjalnym hymnem państwowym. 

He was born on 29 September 1747 in Będominio in the Pomerania region and died on 10 March 1822 in Manieczki.

Wybicki took part in the most important events of the late 18th and the early 19th centuries: he was Deputy to the Seym (Parliament)Member of Parliament in 1767, a member of the Confederation of Bar (1768-1772), a participant in the creation of the legal code, an associate of the National Education Commission, an activist of the patriotic society during the Four Years' Seym (1788-1792), a participant in Kościuszko’s insurrection, a co-organiser of the Polish Legions in Italy, Napoleon’s plenipotentiary on the Polish lands occupied by the French during the campaigns of 1806 and 1809, and  after 1815 high-ranking official in the Poland Congress Kingdom.

Wybicki also considered his literary work to be a form of political activity. In his journalistic and literary works he took up issues concerning politics and social life. He did not think highly of his talent as a poet, but it was he who wrote the poem that every Pole knows - Pieśń Legionów Polskich (The Hymn of the Polish Legions).

Pieśń (also known as Jeszcze Polska nie zginęła or Mazurek Dąbrowskiego) was created in Reggio, Italy, in July 1797. It was meant for the farewell ceremony for General Jan Henryk Dąbrowski, heading for his meeting with Napoleon. It was sung to the rhythm of " the old mazurka". The lyrics of the poem have been changed many times since then to suit the changing historical environment. Initially it was a military, then a national song, performed during patriotic ceremonies. Since the Battle of Grochów (25 February 1831) during the November Rising, it has been regarded as the national anthem. When Poland lost its sovereignty, Dąbrowski’s Mazurka, along with Alojzy Feliński’s Boże, coś Polskę, were considered the most popular patriotic songs. The reason for that was its simple, easy to remember melody and the lyrics filled with hope: "Poland is not dead whilst we live". In 1926  Dąbrowski’s Mazurka was officially declared Poland’s National Anthem.

BIBLIOGRAFIA - BIBLIOGRAPHY

-  J. Wybicki, Wiersze i arietki. Oprac. E. Rabowicz i T. Swat, Gdańsk 1973.
-  Józef Wybicki. Księga zbiorowa pod red. A. Bukowskiego, Gdańsk 1975.
-  W. Zajewski, Józef Wybicki, w:  Życiorysy historyczne, literackie i legendowe. Pod red. Z. Stefanowskiej i J. Tazbira, Seria 2, Warszawa 1989.
-  K. M. Dmitruk, Józef Wybicki ( 1747 - 1822 ), w: Pisarze polskiego oświecenia. Pod red. T. Kostkiewiczowej i Z. Golińskiego, T. II, Warszawa 1994.