Jedenasta: POSCYLLA

"Pszczółko niemiłosierna, czemuś uraniła

Mój paluszek, dlaczegoś żądło weń wpuściła?"

R[esponsum] "Dlategom cię ujadła,

Żeś z ula miód wykradła,

Któregom miała pożywać w późnej jesieni".

"Patrzaj, jako od razu skóra się rozpadła,

A od bólu srogiego twarz moja pobladła".

R[esponsum] "Pewnie zdrową byś była,

Gdybyś nie poruszyła

Cudzego i nie siągała do skrytej dzieni".

"Któż to wiedział, żeś natenczas w dzieni siedziała,

Kiedym ja, nieszczęśliwa, miód z niej wybierała?"

R[esponsum] "Tak świat rozkoszy słodzi:

Między trochę miodu żółci przydając wiele".

"Nie dbam, żeś mię boleści, pszczółko, nabawiła,

Ponieważ dlategoś miód z żądłem utraciła".

R[esponsum] "Wszytkoś mi odebrała,

Com najlepszego miała:

Masz miód, masz żądło - jesteś pszczółka w ludzkim ciele".