KOT I KOGUT

 

Kot sprawiedliwy koguta dławił

Za to, iż się czynami zbyt złymi osławił.

A te czyny były takie;

Budził zwierzęta wszelakie,

A budzić się nie godzi,

Sen przerwany zdrowiu szkodzi.

Małżeńskiej wiary koty wielbiciele -

On miał żon wiele;

A co gorzej, nieprzykładnie,

Szkaradnie,

Bez względu na pokrewieństwa

Wchodził w małżeństwa.

Dławiącemu,

Jak mógł, rzekł po swojemu

Dławny:

"Sędzio sławny!

Przykładny kocie!

Wiem ja o twojej żarliwej cnocie

I kiedy się jej dziwię,

Pozwól, niech się też usprawiedliwię:

Mój ród jeśli rozpładzam,

Ludziom przeto dogadzam,

Piejąc budzę do pracy;

I majętni, i żebracy

Dlatego mnie chowają". -

"Na tobie się nie znają -

Rzekł kot. - A że ja głodny,

Więc ty życia niegodny".