Do Wisły.
Na powierzchni twej przezroczej
Jaskółeczka skrzydła moczy,
A w noc bia
łą topielice,Przegl
ądają zziębłe lice,Przecieraj
ą ciemne oczyPrzez które się piasek toczy,
Wis
ło! moja Wisło!
Na twym brzegu dziewcz
ę młode,M
ąci nóżką czystą wodę,Czapla stara patrzy zdradnie,
Jak pr
ędko jej rybka wpadnie,Wis
ło! moja Wisło!
Kiedy znikn
ą lody, śniegi,Niesiesz pe
łne w świat komiegi,Gdzie zamorskie
żywisz Niemce,Żywisz Niemce cudzoziemce,
Wis
ło! moja Wisło!
Na dnie twojem co nie le
ży?Krom czerwonej czerskiej wie
ży;W ca
łych zbrojach leżą SzwedyPotopione Bóg wie kiedy,
Wisło! moja Wisło!
Lenartowicz.