AD CHRISTUM HORA DIEI SEXTA

 

Eductum cum te plurimae

Viris coniunctae feminae

Ad sontium calvariam

Secutae sunt cum fletibus,

 

Conversus illis dixeras:

“Non flete me, sed liberos

Ex vobis natos!”, postera

Eis praesignans tempora.

 

Tandem sub ligni pondere

Protractus es gravissimae

Ad passionis terminos,

Urbi crudeli proximos.

 

Sub hora, cum meridies

Calesceret, sexta - quies

Dabatur nulla - vestibus

Exutus a tortoribus

 

In lignum, quod portaveras,

Volens proiectus horridum,

Clavis affixus per pedes

Manusque, mox sublatus es.

 

Tecumque latrones duos

Affixerant iuste reos,

Ut turpiore tollerent

Te morte sicque perderent.

 

Nomen tuum sanctissimum

Suprascriptum linguis tribus

Te testabatur omnium

Pendere rerum principem.

 

Orabas pro te nesciis,

Qui circumstabant, hostibus,

A Iudaeis multis probris

Affectus et blasphemiis.

 

Sinister latro te simul

Sic incessebat, hinc eum

Obiurgans alter expetit

Regni tui consortium.

 

Benignus cui promiseras

Eodem venturum die

Paradisi tecum per viam

Ad caeli sumni patriam.

 

Astabat et Virgo Parens,

Cuius cor mucro perforans

Afflixit, cunctis maestior

Doloribusque plenior.

 

Illi Ioannes, qui tibi

Prae ceteris carus fuit,

Haerebat iunctus, tristibus

Madentes ambo lacrimis.

 

Cui Virginem commiseras,

Virgo quod esset; is suam

Hanc sumpsit in custodiam,

Hoc ante quod praevideras.

 

O Christe rex, ut scriptio

Crucis tuae te nuncupat,

Quo nullus est viventium

Orbis regum potentior,

 

Furcae tamen permiseras

Affigi te, praedixerant

Ut vates sacri, pro tuis

In te fide credentibus,

 

Humanum nempe quod genus,

Homo cum primus perdidit,

Secus nequivit in tuo

Nisi servari sanguine.

 

Amoris immensi tui

Quis explicet valentiam,

Quo pro saevis lictoribus

Poscebas ignoscentiam?

 

Et grassatori pendulo

Roganti, quae petiverat,

Pius dedisti, quem poli

Iunxisti contubernio.

 

Sic nobis paenitentibus

Et te vere quaerentibus,

Ut illis, mitis, subveni

Nec nos a te sinas trahi!

 

Iesu, per matris anxium

Dolorem, qui per viscera,

Quae te portarunt, transiit,

Tua nos salva gratia!