MÓJ ŁASKAWY PANIE!

O nieco miłosiernej nie-indyferencji

Proszę: i szlę egzemplarz mojej konferencji,

Dając wiedzieć, że tejże jest paręset jeszcze

W Luksemburskiej Księgarni, gdzie przedają wieszcze.

Zaś honorem uręczę, że, choć dnie się mienią,

W Ojczyźnie jest paręset figur, co mnie cenią;

Chciej dopomóc, żeby to poszło prędzej w Piekło,

I nie nazbyt księgarskim pleśniło się kątem:

Owym prędzej, gdzie Kokcyt szumi z Acherontem,

A ciężkie mroki-myśli nad białodrzewami

Wiszą i obszernymi kołują skrzydłami.

Tam -- w szlafroku, przypadkiem, obywatel-zacny

Czytuje, jeśli styl jest okrągły i łacny;

Tam i literat, mniej od czytelnika szczerszy,

O-naśladuje ciebie, z-bluźni i o-wierszy...

A zecer po dwa błędy zrobi w każdym słowie;

Słowem: że gdybyś mroki nawiedził Kimrysów,

I uderz byka w piersi, i krew wytocz czarną,

I zaklnij!... mówię Tobie, że Duchy się zgarną...

Przez gałęzie topoli wybłyśnie w księżycu:

Ale Ty jej miecz podaj, choć serce się kraje,

I spomnij...

...że -- jak Kolumb -- postawiłem jaje!...