MODLITWA

Przez wszystko do mnie przemawiałeś -- Panie,

Przez ciemność burzy, grom i przez świtanie;

Przez przyjacielską dłoń w zapasach z światem,

I przez tę rozkosz, którą urąganie

Siódmego nieba tchnąć się zdaje -- latem --

I przez najsłodszy z darów Twych na ziemi,

Przez czułe oko, gdy je łza ociemi;

Przez całą dobroć Twą, w tym jednym oku,

Przez całą Ludzkość z jej starymi gmachy,

Łukami, które o kolumnach trwają,

A zapomniane w proch włamując dachy,

Bujnymi z nowa liśćmi zakwitają.

Przez wszystko!...

Panie! -- ja nie miałem głosu

Do odpowiedzi godnej -- i -- milczałem:

Błogosławionym zazdrościłem stosu

Na cztery strony świata mając ramię,

Gdy doskonałość Twą obejmowałem,

Do niemowlęctwa wracam...

Sam głosu nie mam, Panie -- dałeś słowo,

Przez Ciebie prochów stałem się Jehową,

Twojego w piersiach mam i czczę anioła --

To rozwiąż jeszcze głos -- bo anioł woła.