Cyt... to gra Śmierć.

 

Wstrzymajmy rękę... wstrzymajmy krok...

Cyt! to gra śmierć... Przez blady mrok

płynie muzyka z dali, z dali...

Wstrzymajmy oddech, wszelki ruch,

abyśmy nic nie postradali

z tej pieśni, co nam koi słuch;

abyśmy nic nie uronili

z tej pieśni, co nam serce leczy;

abyśmy w jednej krótkiej chwili

odczuli byt pozaczłowieczy...

 

Nie będzie długo grać...

W przelotne, wietrzne mgły się wcieli,

zniknie jak obłok, jako cień - -

pomnimy, żeśmy mieli dzień,

gdyśmy grającą Śmierć słyszeli - -

pomnimy taki dzień...

 

Cyt - - to gra Śmierć... To jest gra dla tych bytów,

które się kruszą już i walić mają w rum...

Głęboki, cichy dźwięk przepastnych stalaktytów,

odległych źródeł gra... Jest to lasowych dum

wieczny, falisty szum, cudowny i spokojny...

 

O Śmierci! pierwszy raz, pierwszy raz w życiu słyszę

dostojny taki ton, instrument taki strojny...

O Śmierci! gra j że, graj! wypełnij to zacisze

muzyką skrzypców twych, harmonią twej muzyki,

niech pod konarów strop podnosi się twój śpiew,

niech - jako tęcze lśnią u okien bazyliki -

fale muzyki twej lśnią wśród konarów drzew...


POEZJE