1

 

Respondere tuis quidem vicissim

Cirrhaeis numeris velimus, at nos,

Curis implicitos negotiisque

Ut semper fugiunt senes puellae —

Sueto destituunt favore Musae,

Quae dant Aonios probe liquores

His, qui saepuis otio fruuntur.

Quod, Sabine, tibi tuisque doctis

Asseclis sine livida favemus

Nota quodque diu geras sub illo

Felici pariter tenore vitam,

Cum Phoebo fidibusque gratiosam

Optamus prope Nectoris senectam.

 

Nos hic continuo labore torquent

Imo in pectore cogitationes,

Quas res publica dat domusque nobis;

Unde rara quies sub hoc tumultu,

Quem fert tunbo frequens negotiorum.

Et si forte datur subinde duri

Qualiscumque remissio laboris,

Non durat; redeunt brevi prementes

Angores animum molestiores.

 

Verum quando subit superna rebus

Terrenis meditatio relictis,

Mens curis vacat et caret labore.

Haec sed stare nequit diu voluptas,

Ni iuste fuerit Deus rogatus.

Qui quamvis malefacta semper odit,

Non odit tamen ille paenitentes,

Sed clemens pater hic graves remittit

Noxas, dans veniam reis reversis.

 

Hac spe vivimus et laboriosam

Vitam ducimus. Haec tibique nota

Ut sit, scribimus ad fluentis AIlae

Ripas, qui quoque Bregelam subintrat,

Ad vos unde fit auctior profusus.

Hos ergo hendecasyllabos minutos

Boni consule, mi Sabine, quaeso,

Non tuis similes Catullianis,

Qui dulces redolent salem ac leporem,

Cum multa simul eruditione.

Tot annis valeas salubriterque,

Quot versus facis elegantiores,

Quam sunt, quos ego cudo, praepeditus

Curis continuis negotiisque,

Vel quot gratus ager refert aristas,

Cum iam Sirius igneus calescit.

 

Quodsi versiculi parum plecebunt,

Quos ex tempore mittimus, volanti

Ascribes calamo, profectioni

Namque intendimus, ad graves ituri

Tractandum patriae vocantis actus.