X

 

Tylko treść, która z całością się splata,

To, czego żaden trąd nie upośledza,

Czego nie dzieli egoizmu miedza

Od wszystkich ogniw duchowych wszechświata;

 

To, co chwilowy zakres swój wyprzedza

I z życiem przyszłych pokoleń się brata,

Tylko ta wspólnych źródeł samowiedza,

Co z gwiazd na gwiazdy wzlatuje skrzydlata

 

I wszędzie siebie znajduje świadomie:

W minionych zmierzchach, w mgle przyszłych stuleci,

W sercach współbraci i światów ogromie,

 

I w każdym życiem drgającym atomie -

Ta jedna, z czasu wyplątana sieci,

Nieśmiertelnością poza grób uleci.

19 luty 1887


ADAM ASNYK: POEZJE