PSALM 97

Dominus regnavit, exultet terra

Pan nasz, Bóg nasz panuje!

Niech się ziemia raduje

I wyspy niezliczone,

Z wód morskich wynurzone!

 

Chmury około Niego

I ćmy srogie, a Jego

Majestat wielmozności

Jest na sprawiedliwości

 

I sądzie założony;

Ogień nieugaszony

Przed Nim, który nie żywi,

Kto się kolwiek przeciwi.

 

Jasne niebieskie domy

Rozświeciły się gromy

Ognistymi; ujźrzala

Ziemia i strachy drżała.

 

Wysokie górne skały

Tak jako wosk tajały

Od oblicza Pańskiego,

Sprawce kręgu ziemskiego.

 

Nieba pięknego siły

Jego świętą sławiły

Sprawiedliwość, a ziemi

Był znaczny cudy swemi.

 

Niech się wszyscy sromają,

Co cześć bałwanom dają,

A chlubią się szaleni

Bogi swymi z kamieni.

 

Wszyscy, jako was zowie

Ten głupi świat, bogowie,

Wszyscy pozdrówcie Pana

Upadwszy na kolana.

 

Słysząc Syjon, że wszędy

Prawdzie dają plac błędy,

Wesołych niewątpliwie

Z tej wieści dni zażywie.

 

Miast żydowskich osady

Będą serdecznie rady

Patrząc na niepojęte

Postępki Twoje święte.

 

Boś Ty Pan niezmierzony,

Nad wszytko wyniesiony;

Na ziemi i na niebie

Nie masz Boga prócz Ciebie.

 

My tedy, co pragniemy

Łaski Pańskiej a chcemy

Upodobać się Jemu,

Przeciwiajmy się złemu.

 

Pan strzeże sprawiedliwych

I broni od złośliwych;

A kto żył w pobożności,

Pewien trwałej radości.

 

Radujcie się, cnotliwi!

A dokąd nas Pan żywi,

Znać wesołymi rymy

Jego łaskę pomnimy.