EPILOG
A teraz powiem wam co
ś na ucho, czytelnicy: Rzepy nie byliby wzięli do wojska. Taka ugoda, jaką spisano w karczmie, nie była wystarczającą. Ale widzicie, chłopi się na takich rzeczach nie znają, inteligencja, dzięki neutralności, także niewiele, więc... więc pan Zołzikiewicz, który trochę wiedział o tym, liczył, że w każdym razie sprawa się przewlecze, a strach rzuci kobietę w jego ramiona.I nie przeliczy
ł się ten wielki człowiek.Spytacie, co si
ę z nim stało? Cóż się miało stać? Rzepa, podpaliwszy zabudowania dworskie, poszedł było szukać z kolei zemsty i na nim; ale że na okrzyk: "gore!", zbudziła się już cała wieś, więc Zołzikiewicz ocalał.I oto piastuje dalej urz
ąd pisarza w Baraniej Głowie, ale teraz ma nadzieję, że zostanie wybrany sędzią. Skończył właśnie czytać Barbarą Ubryk i spodziewa się także, że panna Jadwiga uściśnie mu lada dzień rękę pod stołem.Czy te nadzieje s
ędziostwa i uścisku się sprawdzą, przyszłość okaże.