ALIUS DE ALIO IUDICAT, DIES SUPREMUS DE OMNIBUS
Dzisiejszy o wczorajszym, jako się człek rządził,
Ostatni dzień o wszytkich razem będzie sądził.
Przebóg! niechaj go każdy sobie przypomina.
Ten kończy ziemski żywot, co wieczny poczyna.
Szczęśliwy ten, na świecie dobrze sobie radził,
Kogo w niebo, nie w piekło, dzień ten przeprowadził.
Dziś wszyscy o jutrzejszym, staraniem serdecznym,
Światu i ciału myślą, nikt o ostatecznym.
Jakże o nim ma myśleć, kiedy nie wie, który.
Dzisiejszy zawrzeć może oczu twych klauzury.
O jutrze myślisz? któż ci za to ręczył, człecze,
Żeć jeszcze dzisia z ciała dusze nie wywlecze
I że jutra dożyjesz: u śmierciśmy w matni.
O tym myśl, żeć każdy dzień może być ostatni,
Który nas będzie sądził o żywocie całem.
Czemuż, niżeli duchem, żyć wolimy ciałem?