SEN

 

Tyś umarł? nie wiem, lecz się zbudziłem ze łzami

i jeszcze grają chóry tych anielskich lutni

i moje serce, jakby fala, łka mi

i słyszę - cicho szepcą Twoi ucznie smutni.

 

Czytałem księgę w prześwietlonych zbożach -

kronikę Twoich męczarń i Twych bólów świętych -

wtem, jakby światy mi roztęczył się w oczach

i jakby kwiaty szumią w stepach wniebowziętych:

tak-żeś się cieszył, gasnąc - tak radował w Panu,

konając - i czułem ból Twojego ciała

i dusza moja - ach, gorzko płakała,

żeś jej tam nie wziął -jak kłos zżęty z łanu

i rzucony na drogę pod żelazne koła

w pył...

 

Mikołajowi N. w Kriestowozdwiżeńsku.


SPIS WIERSZY