ZOFIA CASANOVA (z hiszp.) SKARGI

 

Pod krzyżem zgięta - w mroku rozpaczy

na ostrych głazach dusza się krwawi

i swą Golgotę krwią serca znaczy...

czy już z tej męki nic nie wybawi?

Anioł, co strzeże przeznaczeń dróg -

- Tak, rzecze - Bóg!

 

Cios mnie oślepił, zgubiłam drogę,

rana zalewa wciąż oczy moje -

pośród ciemności kroczyć nie mogę -

i brak mi wsparcia - i tak się boję -

co robić. Panie? drżę, jako liść -

- Z miłością - iść.

 

Czyliż podobna wlec swoje życie

z okropną wizją ciągłej niedoli?

gadzinę myśli zatruwać skrycie

i wiecznie milczeć o tym, co boli -

gdy w uszach moich bez końca brzmi

marność mych dni...

 

Tak więc - wśród duszy osamotnienia,

gdzie każde tchnienie goryczą dysze -

jakiż, o Panie, dasz cud zbawienia,

aby się burza zmieniła w ciszę

i przestał jęczeć rozbity dzwon?

- Jedynie... zgon.


SPIS WIERSZY