W obozie pod Chaciem, mila od Ryma Sombat ku Koszycom,
21 XI [1683] w nocy.

Przybiegł tu posłaniec od p. Moszyńskiego z Lubowli, dając znać, że tam stanął Dupont 15eme du novembre, a wyjechał stamtąd do Krakowa le 16eme; że zaś od Wci serca mego żadnych nie miał listów ani żadnej inszej wiadomości prócz tej, żeś do ludzi tych litewskich, którzy tam stoją i kraj wniwecz obracają, po kilkakroć pisała, aby stamtąd ruszyli się i za wojskiem pospieszali, czego oni uczynić nie chcieli - przez tego tedy posłańca, który przeprowadza na prost przez Muran na Spisz p. starostę sandomierskiego i p. chorążego koronnego, piszę ten list, całując milion razy wszystkie śliczności Wci serca mego. P. starosta sandomierski tu kilka razy zapadał. Teraz nam znowu świeżo zapadł p. wojewoda krakowski, a ów nieborak p. Kożuchowski młodszy dziś dokończył.

Z Tekolim, wątpię, abyśmy doszli jakiej sprawy; sam się, widzę, dobrowolnie zgubić chce. Przeprawuje się przez Cisę i idzie prosto w turecką ziemię, nie chcąc czekać na nas, lubom go tak wiele razy brał na słowo swoje; i owszem, udają, jakoby kilkaset janczarów miał wprowadzić na prezydium do Koszyc i inne, gdzie my stać mamy, swymi ludźmi poosadzał miasta.

Byłoby tu co stąd pisać, ale się to inszemu zachowuje czasowi. Niech P. Bóg będzie za wszystko pochwalony, co się cierpi i co się ucierpi jeszcze. Udają tu po wojsku, między milion inszych bajek, że Francja cale się już akomodowała z Szwedami. My na to nie wiemy, co odpowiadać, bo po Gulczewskim cale najmniejszej nie mieliśmy z Polski wiadomości, czemu wydziwić się nie możemy. A nie tak nam idzie o nowiny (które z Krakowa mogłyby się przysłać na wiedeńską pocztę, bo stamtąd idzie zawsze regularnie do księcia lotaryńskiego, od którego zaś co kilka dni miewamy wiadomość), jako o zdrowiu Wci duszy mojej, na którym zawisło i życie, i zdrowie, i szczęście, i wszystkie ukontentowania moje. Jmć ks. podkanclerzy daje do wiadomości pewną przestrogę Wci sercu memu, którą mieć w konsyderacji, a zaraz i w egzekucji. A że już późno, chłodno i z drogi po trosze sturbowanym się być musi, kończyć przychodzi, całując z duszy i serca wszystkie śliczności serca mego jedynego. Celadon całuje de toute son affection ses bonnes amies, les deux soeurs duchesses et la charmante comtesse. Mes baisemains a M. le Marquis et a ma soeur. Dzieci całuję i obłapiam.

 


LISTY DO KRÓLOWEJ MARYSIEŃKI