IDEE I PRAWDA

I

Na wysokościach myślenia jest sfera,

Skąd widok stromy -

Mąci się w głowie i na zawrót zbiera,

W chmurach - na gromy.

Po cóż się wdzierać, gdzie światy są zera,

Pył - arcydzieła?!...

II

Zły anioł jednak uniósł Ecce-Homo

Na opok szczyty,

Gdzie - stojąc jeden i patrzając stromo -

Człek... gardzi byty.

Skrzydły nikłé mi,

I mierzyć chciał się sam - z swoją widomą

Wagą... na ziemi.

III

I ściągałby go magnetyzm globowy

W sfery dotkliwe,

Gdzie nie doświadcza nic zawrotów głowy -

Nic!... co - szczęśliwe.

Z tych sfer, bezpiecznych,

Wypchnie znów na szczyt myślenia budowy

W obłęd dróg mlecznych.

IV

I nieraz szczytne wczorajszego wieka,

Dziś tycze kału...

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *